Prolog

Trzymam Cię w mych dłoniach, lecz się wymykasz...
Chcę płakać...
Płakać z radości, że pierwszy raz usnąłem spokojny...
Oglądam się...
Przed siebie...
Czy tak można?
Parę pytań...
Odpowiedź.
Kłamstwo, walka w dobrej mierze...
Szukam śmierci zła, które napawa mnie w swoim żywiole...
Jam jest alfa i omega...
Tak powiedział, lecz nikt nie wie...
Chcę i potrzebuję, bo bez sensu jest być.
Być i gnić w czeluściach własnych zakutych w głowie ideologi,
Nie. To nie ja to powiedziałem, lecz tylko przypominam.
Czy ja posiadam owy ból, który przenika wielu z nas?
A nie wiem z resztą...
Głupich na świecie na pęczki znajdziecie...
Takie rymy tworzę proste, lecz wynikają z tego dziwne racje i nie racje.
Pozostawić komuś coś, czego on nie chce.
Będzie myślał w zły, lecz mądry sposób dla jego wygody...
Tracisz coś...
Więc szukaj...
Szukaj wyjścia z dnia, który już się skończył...

autor

Kurt

Dodano: 2006-09-15 21:05:47

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie