PROMYK SZCZĘSCIA

Na nieboskłonie dnia i nocy,
Maluję obraz kryształowy.
Rozlewam tłem jasności uczuć,
Perlistym echem chcę dogonić...

Marzenia, które pragną wzlecieć,
Niejednokrotnie zagubione.
Rzęsą spowitą płaszczem rosy,
Zebraną z świeżo zwartych powiek..

One usilnie mrużą życie,
I wypuszczają słone myśli.
Na nieboskłonie dnia i nocy,
Gdzie promyk szczęścia mi się przyśnił.

autor

BEA

Dodano: 2006-09-05 08:39:37

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie