Prośba**
Przywołaj te chwile w uśmiech ubrane
Podaruj mi siebie bez reszty świata
Zanurz swą duszę w ogrodzie mego serca
i spocznij pod jabłonią,
a ja w twe dłonie zakazany owoc złożę
I jak muśnięcie motyla czerwień mych ust
delikatnie przykryj spragnionym
pocałunkiem
I trwaj tak wieczność całą
Za dnia ramionami słońca Cię otulę
Zaś w noc stworzę dla nas łoże
srebrzyste
i okryjemy się mgłą naszych wspólnych
westchnień
W zapomnieniu...
autor
pzet
Dodano: 2009-05-14 14:31:08
Ten wiersz przeczytano 376 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Bardzo ładny wiersz natchniony Pozdrawiam:)