prośba...
wznoszę ku niebu moje dłonie
po mały nadziei okruszek
gdy księżyc już na nieboskłonie
kilka słów wymawiam wianuszek
prośba o wytrwanie w miłości
wędruje w kosmiczne przestrzenie
chcę utrzymać ten stan radości
dający sercu ukojenie...
płynie prośba modlitwy strugą
z wiarą ze będzie wysłuchana
miłość stanie się wstęgą długą
w życiu jest tak oczekiwana
bez niej w ogóle nie można żyć
nasz los szarym się wtedy staje
kochać to znaczy szczęśliwym być
serce sercu miłość oddaje...
autor
Rymowany Kolo
Dodano: 2007-05-03 11:33:03
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Miłość, wiara i uczciwość
choć mokra poduszka.
Niech ci słodkim mottem będzie
krzyżyk od wianuszka.
Bardzo zgrabny, bezbłędny wiersz ubrany w sprytne
metafory. Pozdrawiam S.
proste, szczere słowa, i dlatego wzruszają
pozdrawiam
Wiosną jeszcze bardziej odczuwamy brak uczucia, ładny
,wiersz osobisty, wiejący tęsknotą....pozdrawiam
Trafne pojęcie miłości...kochania.Miłość to nie tylko
słowo KOCHAM.Serce dla serca...to mi się
podoba.Pozdrawiam :)