Prośba pilarza...

Wiersz majcy charakter wolania do Boga - czlowieka pogrążonego kolejny raz w kryzysie zdrowotnym, opuszczonego, w poczuciu zdrady i pozbawionego jakiegokolwiek zakotwiczenia w otoczeniu

Na świadomości - błędne plamy.
- Na rękopisach – żółć choroby...

Boże – daj wiersz! – co jest balsamem
szeptem, modlitwą... (- daj rozmowę.)

Daj Boże wiersz – jak rzymską świecę
- niech cały płonie jasną myślą.
Wiersz, który wejdzie w Tysiąclecie,
- taki, by dał mi... - chleb! (– na przyszłość.)

Daj Boże wiersz! – choć taki cichy
jak łza, co była w Twoim oku
gdy nie wiedziałem, że w kielichu
jesteś – jako energia w prochu.

I daj mi wiersz, jak brylant czysty.
- Jak brylant, który tkwi w koronie...
- Proszę... - choć - raz... - o czystość myśli!..
- Dozwól (- na zawsze...) - czystej dłoni.

Podaruj wiersz, choć taki skromny
jako perełka różańcowa
- i racz!.. (- zachowaj!..) (– dla potomnych...)
– rożę(?) - poety z Rembertowa.

...

I daj mi jeszcze... (- bym zapomniał!..
- uwagi dyktowane złością)
- gdym... - bywał. (– durny... - jak ten Kordian)
na szczycie – zwanym – Naiwnością.
***

ok. 1992-3 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-06-22 Dodano: 2020-06-22 16:49:16

Ten wiersz przeczytano 1849 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie