Prosiłam...
Prosiłam: Przyjdź przyjacielu!
I pociesz mą duszę
Bo takie życie mnie boli
Bo cierpię katusze...
Ale nikt nie usłyszał...
... za późno już...
Tabletki, ostry nożyk, krew...
I szept; Do widzenia,
Nie ratujcie mnie...
Nie chcę już płakać
- brakuje mi łez
autor
Helena
Dodano: 2006-04-25 15:32:17
Ten wiersz przeczytano 435 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Widzę dramat życia.Zawsze jest jakieś
wyjście.Pozdrawiam.