Prostota

Wiruję dookoła,
Przez śmiech plotę głupstwa.
Szczerzę zęby do lustra,
Za nim moja postać goła.

Pierwszy raz ciszę gestów,
Głośnym wrzaskiem zagłuszam.
Niewidząc, niesłysząc
Idę przez życie bez przekrętów.

Złocę każdą chwilę,
tych ludzi, tych bliźnich.
Staram się i widzę,
Jak pełen nadziei jestem wśród nich wszystkich.

Żywioły trzymam w garści.
Każdym z nich władam.
Mocno o mądrość błagam
I liczę, że mocą nie będę pościł.

Wy, ludzie prości!
Ja, jeszcze prostszy!

...kiedy myślałem, że już wszystko wiem.

autor

Robert Pszech

Napisany: 2003-06-21 Dodano: 2005-09-09 14:16:21

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie