Prototyp

W zamglonych otchłanią odmętach zamętu,
jak duch bezszelestnie przemykam w oddali,
i szepcę, i szumię, i szemram, i syczę
badając tajone tajniki tajemnic.

I wiem jak nikt nie wie, że wiedzieć nie warto,
i żyję choć martwy wydawać się mogę,
i kluczę, i szukam, odkrywam, poznaję,
zaprzeczam że człowiek znaczy tylko człowiek.

"Kim jesteś?" - spytacie, odpowiedzi nie znam,
wiem, że swym istnieniem śmierć i życie godzę,
czas uległ przemianie, ludzie to sekundy,
w chwili gdy umieram na nowo się rodzę.

Znów się rozwierają wierzeje umysłów,
trwoga, strach i groza, krwawe błyskawice,
słyszę śmiech szatana, widzę czaszek armie,
jeden jest milionem, szumię, szemram, syczę

autor

Venom18

Napisany: 2005-01-03 Dodano: 2005-01-19 14:05:23

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie