Proza
Wieczorami przemawia do mnie samotność
Niewibrującym telefonem, mglistym
listopadowo
Światłem ulicznym, chropowatym sufitem,
Który recytuję z pamięci.
To by było na tyle natchnienia.
Samotność pisze się prozą, a nie wierszem.
autor
Nemo
Dodano: 2016-11-25 19:51:21
Ten wiersz przeczytano 597 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
życie pisane prozą nie wierszem .. pięknie :))
Mądrze.
Bardzo dawno Cię tutaj nie było
Bardzo ładnie
Pozdrawiam:-)
Bardzo dobry.
Ładnie.
Trudno się nie zgodzić.
Podoba się.
Pozdrawiam
podoba mi się - bardzo.
Poezja w prozie.
Pięknie.
Serdeczności.