Proza

Taras był sporego wymiaru. Solidna drewniana podłoga, ciemny dach chroniący przed jesiennym deszczem, na środku biały czteroosobowy stół przy którym oboje uwielbiamy pić kawę. Oparłam się o krawędź stołu patrząc na nostalgiczny obraz natury. Postawiłam na stole różowy smukły wazon ze świeżo zebranymi przeze mnie kwiatami. Są cudowne, kolorowe, delikatne. Rozmarzyłam się przez chwilę.
Oddalanie się od rzeczywistości przerwały mi krzyki dziewczynek z sąsiedztwa i chłopców w ich wieku. Zbliżyłam się do rogu tarasu aby ocenić sytuację. Poczułam na lewym ramieniu czyjąś dłoń.
- dopiero drugi dzień wakacji a między nimi już są konflikty
- są, nawet gdy nie ma wakacji, dziewczynki mają po 10 lat, tam jak oni.
- to nie usprawiedliwia takiego zachowania.
- wszystko powinno mieć granicę, dokuczanie nie jest miłe, oni swoją pseudozabawą je krzywdzą.
- tak dorastają dilerzy i zbóje
- a one w przyszłości...
Opuściłam głowę tłumiąc łzy, mój partner przytulił mnie mocno głaszcząc po włosach. Najlepszy przyjaciel, mój anioł, dojrzały, mądry, wie jak zaradzić krzywdzie, krzywdzie małej wystraszonej dziewczynki, za to właśnie go kocham, mało kto zauważa sporą przestrzeń wiekową między nami, tak jest dobrze.
On nie jest burakiem z kamienną twarzą, żartuje, bawi się, wygłupia, czasem powie coś nie na temat. Ale przecież ztrącanie czapki z głowy, oblewanie wodą plecaka, rozsypywanie jedzenia z opakowania, popychanie na schodach, kpiny z wyglądu, majątku rodziców czy niepełnosprawności nie jest formą żartu, żadnego żartu.
Usiadłam na krześle, już nie patrząc w tamtą stronę.
- jakby byli inaczej wychowywani, nie bezstresowo, to byłoby lepiej, niezaradność życiowa kiełkuje w ilości godzin pozbawionych dyscypliny. Z czasem pojawiają się ubytki w podstawowych umiejętnościach takich jak wymiana żarówki, mycie naczyń czy wymiana okien, nie wspomnę o udzieleniu pierwszej pomocy.
Oni z nieprzytomną dziewczyną potrafią tylko jedno.
- w tych dziewczynkach, rośnie to co urosło we mnie, strach przed takimi jak oni i pragnienie takich jak Ty, dlatego jestem z Tobą.
Ponownie zatopiłam się w jego ramionach, silnych, muskularnych.
- dzień dobry
Przywitała się jedna z dziewczynek stojąc przed bramą do naszej posesji.
- dzień dobry dziecinko
Odpowiedział równo ze mną.
Nasze głosy złączyły się w czasie tworząc wspaniałą melodię.
Otworzyłam jej moim pilotem, bo drugi gdzieś się zgubił w kuchennym labiryncie.
Wbiegła i przytuliła się do mnie. Poczułam w niej ból, tęsknotę i przykrość..
- posiedźcie tutaj, zaraz wrócę
Mój partner wyszedł na chwilę, doskonale wiedziałam po co, musiał ktoś postawić granicę, postawić do pionu tych którym się hamulce w głowie zepsuły.
Po odprowadzeniu dziewczynki do domu spojrzałam na niego z dumą i wdziękiem.
- postraszyłem ich rodziców wizytą MOPSu, i tak już to zgłosiłem, zobaczymy ich miny kiedy goście przyjdą, niektórzy nie powinni być rodzicami, w domu dziecka jest więcej dyscypliny.
Już więcej nie słyszałam krzyków ani kłótni, widuję owe dziewczynki, uśmiechnięte, także zbierają kwiaty do swoich różowych wazonów.
Już są bezpieczne, szczęśliwe.
Tak jak ja

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2019-10-30 Dodano: 2019-10-30 10:09:14

Ten wiersz przeczytano 831 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie