Proza życia
Nienasycone ciało
wciąż pragnie robić nowe,
Nienasycony umysł
pragnie nowe poznawać,
Lecz, serce zastygło
spokojne, bez uniesien,
Poezja życia
stała się prozą.
autor
elka 123
Dodano: 2015-05-04 08:59:33
Ten wiersz przeczytano 866 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
W prozie życia poezja ma swoje zasłużone miejsce,
przykładem jest ten wiersz. Pozdrawiam :)
Bardzo smutna miniaturka. Pozdrawiam serdecznie
Dobry,życiowy wiersz,takie nienasycenie
umysłu jest dobre,walory poznawcze są w cenie,szkoda
tylko,że serce zastygło w prozie życia.
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem:)
Smutny dobry wiersz... Samo życie.
Pozdrawiam
Tak ładnie to ujęła. Takie nasze życie. pozdrawiam
serdecznie.
Nie wnoszę sprzeciwu przeciwko przemianie z końcowych
wersów, byleby to była dobra, ciekawa proza z happy
endem :)
Co umysł pozna, ciało nie zawsze będzie w stanie
wykonać.
Na wszystko jest odpowiedni czas.
Popraw: "wiąż", bo umknęło Ci "c"
Bez uniesień, spokojnie, też może być miło.
Pozdrawiam, życząc udanego tygodnia:):):)
niestety takie życie bo czas mija, wszystko zmienia,
inne są marzenia i pragnienia, pozdrawiam:)
Życiowa refleksja, która z pewnością dotyczy wielu z
nas. Ciekawie ujęte. Pozdrawiam:)
takie życie chciałoby się wiele .....
pozdrawiam:-)
Niestety, zycie.
Pozdrawiam, elka:)
Takie nasze życie niestety.
Samo życie.
Miłego dnia :)
Proza życia, to przyjaźni kat - jak śpiewał Prefect.
Ładnie. Pozdrawiam