przebudzenie
zwykły kawałek kory sosnowej
przywołuje obraz z dzieciństwa
łódeczki puszczanej w kałuży
z kawałkiem kasztana i chmury
mijają lata
łódź wpływa do cichej zatoki
zbyt wcześnie zarzucasz kotwicę
szarość wchłania
barbarzyńcy prowadzą wojny
zło wkrada się krok za krokiem
a ty nie widzisz nie czujesz
na stole kładziesz chleb i nóż
czynność codzienna bez tytułu
w ciemności pająk przędzie
siatkę zmarszczek nowych
cóż ci powiedzieć mogę
nie zapominaj o pięknie
w nim sens pokoleniowa siła
reszta - przemija
autor
Jutta
Dodano: 2016-07-26 00:29:41
Ten wiersz przeczytano 1084 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
gorące rytmy
nie żałuj - kwitnij
Przesłanie o nie przemijaniu Piękna...+Jutto
powracają wspomnienia po przeczytaniu
pozdrawiam:)
Gdy z własnym sobie poradzisz lękiem,
stwierdzisz, że życie ciągle jest piękne!
Pozdrawiam!
O tak, często jedno spojrzenie na korę drzewa, na
krzew czy krzak, przywoła
piękne chwile.
Co do barbarzyństwa - towarzyszy dobru od zalążków
świata, walczy o przewagę, lecz i dobro stara się o
swój byt.
nie zapomnij o pięknie...bardzo na tak, pozdrawiam
Bardzo dobry teks i daje wiele do myślenia
pozdrawiam
Wszystko zależy od Nas przekazywaniu pokoleniu piękno
i sens życia...
pozdrawiam serdecznie :)
Piękno zawsze jest a my przemujamy, albo odchodzimy a
piękno nadal pozostaje
Dobranoc:)
Piękno zawsze jest a my przemujamy, albo odchodzimy a
piękno nadal pozostaje
Dobranoc:)
Przebudzenie musi z czasem nadejść
Takie oddzielne dwa światy.