przeciw normie

wiersz powstał faktycznie 29.01.2009

Krew jak lawa żyły pali
Szum wypełnia całe ciało
Serce coraz głośniej wali
Tlenu w płucach mam za mało

Gniew przytłacza gwałtownością
Szał ogarnia moje zmysły
Pluję wokół zimną złością
W kąty me marzenia prysły

Świat wypełnił się szaleństwem
Żądze wpełzły w nasze głowy
Zdrada jest dziś chlubnym męstwem
Kapłan wzuwa dziś podkowy

Chciałby wznieść się ponad to
Pięść zaciskam w groźby geście
W moim sercu mieszka zło
Uwolniło się nareszcie

W dole pełzną ludzi chmary
Tłum bezmyślnie się przewala
Bez czci są i bez wiary
Przechyliła się dziś szala

Jest ich wielu, normę tworzą
Ponad nimi moje wycie
Przed kapłanem niech się korzą
Sensem jest w niebycie bycie

Chociaż w szale zmysły moje
To ja żyję! Ja coś czuję!
Ja tort życia sobie kroję
Na ich normy z góry pluję

autor

bojkot79

Napisany: 2008-01-29 Dodano: 2009-01-29 19:21:50

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie