Przeczucie (- pajęczyny...)

trudno pocieszać jet Ciebie ...jesteś świadomy swojej
choroby ...ona oplata jak pajęczyna umysł ciało i
serce ... dobrze roisz ... nigdy się nie poddawaj ...
wsparciem niech będzie dla ciebie wiara ...Bóg i
rodzina ...

Jastrzu! - to - troszkę rzekome - bo nawet ne
symboliczne "zdjecie togi" jest ujęciembardzo dętym,
bo bylem jedynie aplikantem, togę przymierzano mi z
zamiarem wystawienia mnie jako oskarzyciela
publicznego jedynie raz. Nie bylm przygtowany do
takiej roli , glownie z powodu problemow
osobowościowych - zwł, emocjonalnych. do samego
wystąpienia zresztą nie doszlo z niweiadomychmi
dzisiaj przyczyn. Moje "przystapienie" do prokuratury
- z zamiarem przetrwania ery breżniwa i jego
pokoleniowych "przyjacioł" takich jak andropow, susłow
- o ile zyl jeszcze czy ćzernienko - przystąpieni
natąpiło w czasie stanu wojennego,i przymusowe
odejście - w dużej mierrz zpoczuciem mojej ulgi- także
w stanie wojennym. jeden z kolegow internowanych -
powiedzialm mi wprost: oni ćię tam zniszczą.- I tak
się stało. Potworna presja,obłożenie pracą - powiązane
z moją sumiennością i mobing - coż się dziwić, jesli
na zaproszenie do wstąpienia w szeregi PZPR -
powiedziale, ze rozważm, ale tylko pod warunkiem ,ze
uznam, iż mogę wewnętrznie ją zmienić. W rezultacie -
nie wstąpilem i po jakimśczasie- propozycji
zaprzestano- byc może uznając mnie za neirformowalnego
lub kogoś, kto jawnie PZPR w swoich wystąpieniach by
kompromitował.zreszta - w czasie, gdy reżim - z cala
mocą zwalczał - rowniez przemoca prawna i fizyczną
wystąpienia przeciwnikow - publicznie informowalem o
zamiarze jaruzelskiego przetrwania kumpli Breżniewa,
by zmienic ustrój. Tak wię - jako aplikant- z postawy
pracowniczej - mam pwody do sromoty, o tyle - w
przedstawianej wizji - moglem być bardzo Jaruzelskiemu
pomocny - pod warunkiem, ze uchodzilem za idiotę.
zaproponowano mi jednak inne aplikacje, a ja -
oczywiście nie skorzystalem.

Oczywiście bardzo Ci współczuję w związku z chorobą i
tym, co ona namieszała w Twoim życiu. Myślę jednak, że
to że zdjęto Ci togę przed wybuchem stanu wojennego
(zwłaszcza, jak wcześniej byłeś związany z KOR-em) to
w sumie było dla Ciebie dobre.

MÓWI czego nie umiałem napisać...

Wiktorze, dziękuję za wyjasnienia i pozdrawiam
serdecznie... :)

Niestety Ankhnike - calkowicie nie masz racji w
odniesieniu do choob, własności i ulomności
psychicznych a w tym i psychiatrycznych. metody znane
są od lat, a wykorzystywane byly także w Polsce - jak
wspomnialem - co najmnie od początku stalinizmu.
Czasami moglo być to ratunkem przed fizyczną
likwidacją, czy okrotnemu podawaniu jakimś
zbrodniczymbadanim lub ekserymentom - porównywalnymi z
dzialaniami np. hitlerowskiego doktora Mengele. Takim
dzialaniom moglo byc poddanych wielu z uznaych za
zmarłego(termin oficjalnoprawny) w wyniku
wceśniejszego zaginięcia. Takich osob byly dzesiąki
tys.w calej historii PRL.
Co do nowych lekow- zgoda:sa calkowicie nowe ich
generacje w odnisieniu zwl. do tzw, psychotropowych.
Pozdrawiam serdecznie:)

Niestety nie możemy decydować co nas spotyka i czy
spotyka... medycyna robi postępy więc może niedługo
znajdą coś skutecznego; pozdrawiam serdecznie.

Soato! - nigdy psychicznie nie bylem taki, jak
większoścprzedstawicieli gatunku. -jaki? -pisal nie
będę, bo nie jesto powszechnie znane, choć wiem, ze
nie jest to tajemnica i pewne osoby zwiazane z
krec=giem także dzisiejszej wladzy( Osoba odsunieta)
usilowały to skutecnie wykorystywac przeciw mnie.
Psychiatrk - dla jednych był ratunkem dla mnie przed
najgorszym, dla innych - wygodnym odsunięciem mnie od
spraw publicznych, w któych dla wielu byłem persoana
non grata.- Takwięc - przyklepane zostalo zgodnie i
dzięki temu - zyję - już rzeczywiście - jako poważnie
chory czlowiek. Chcialem jedynie dodać, ze nie jest
zanym problemem - przekonanie jakiejs osoby o choobie
psychicznej - a w rezultacie - nawet uczynienie jej -
rzeczywiście chory człowiekiem. To moze dla Ciebie
bajka o żelazny wilku, ale tak naprawdę jest i metody
takie byly stosowane co najmniej od lat stalinowskich.

Pozdrawiam bardzo, bardzo serdecznie:)

Wiktorze tak ładnie piszesz i mówisz o chorobie? Może
ją sobie wmówiłeś.

Marianie!Chwała Ci za komentarz, ale - wierz mi - w
okresie kiedy zachorowalem- nie mialem podstaw do
wyrzutów, poza jednym:w okresie wcześniejszym związany
bylem - odrobinę - ze środowiskiem "okołokorowskim"",
a także -od zawsze - z wojskiem i jego Informacją - o
czym nie mialem zielonego pojęcia. Stąd - praca w
pokuraturze - byla dla mnie dyskomfortowa, z uwagi na
kolegow noszących chwałę opozycyjności czy
internowania.- Ja - "cnotę" swą - utracilem w stanie
wojennym - w wojsku, gdzi dopuścilem się czynu mocno
nagannego, za który groziły mi w moim przeświadczeniu
bardzo przykre konsekwencje. dziś - wiem, ze z uwagi
na moją umysłowośc - nie powinienem w wojsku się
znależć, a każdy rozumny, wnikliwy i sprawiedliwy sąd
- poprosu by mnie unewinnił. Moj postępek - wyikal z
haniebnych praktyk tzw. LWP - w istocie obcej
agentury, którymi starano się niszczyc - wybrane -
niewygodne osoby. Z sytuacją, w ktorą mnie
"wmontowano" - mimo interwncji moich u żwierzchnikow -
nie umiałem sobie poradzić - ani w wojsku, ani w
prokuraturze, ani przez wiele póżniejszych lat. Spawa
- jak sądzę zostala całkowicie wyjasnina po wielu,
wileu latach - i pozwoliło mi to w pelni swobodnie
oddychać - zdjąć z siebie poczucie nieudolności: to
bylo dzialanie systemowe, któremu ulegaly tysiące
zolnierzy - nie tylk służby zasdniczej. Wten sposob -
werbowano agentow, lub na baziek ompromitujących
"papierow" zmuszano nwet do dzialań przestępczych. -
Ja - w rezultacie - wylądowalem w stanie wojennym - w
psychiatryku MSW. Nie zlamano jednak mnie calkiem i
-poza czynem wynikającym z nieświadomości realiow
wojska i samego siebie - ngdy więcej nie dopuścilem
sie niczego, co mogloby wskazywać na naruszenie
słusznego - społecznego porządku. Cenę jednak
zaplacilem w psychiatryku MSW i całym póżniejszym
życiem:dzisiaj - po wieloletnim przyjmowaniu lekow-
mój organizm - nie może bez nich prwilowo
funkcjonować. -Po lekach - też. - To nie była tzw.
"ucieczka w chorobę" - to bylo skrajne wyczerpanie...
- z wielu przyczyn.

Wiktorze najważniejsze, że się nie poddałeś i nie
pozwoliłeś tej nici omotać Pozdrawiam serdecznie:))

Musiałeś wiele przeżyć... gdzieś leży przyczyna...
choroby, wątpliwości i obaw. Wiersz jak zwykle - pełen
poetyckich wyznań. Pozdrawiam Wiktorze.

Twój problem Wiktorze polega na tym, że masz wyrzuty
sumienia będąc zagmatwanym w czasy politycznego
komunistycznego reżimu, a głęboka Twoja wrażliwość
nie pozwaoliła Ci żyć w zgodzie z samym sobą.
Balansując na cienkiej pajęczej nici własnej
moralności najbezpieczniejszym była ucieczka w
chorobę... Może nie mam racji ale tak to wyczytałem z
Twoich wierszy, pozdrawiam serdecznie, Marian