Przeczucie

Ojciec za dwa miesiące miałby 90 lat

Błagał, powtarzał – nie chcę lekarza.
Wyniki dobre, serce jak dzwon,
tylko na skórze bolesna rana,
więc do szpitala zabrali go.

Kroplówka, cewnik w parze z pampersem
i niknął w oczach, choć chłop jak dąb.
Kochana córciu, córciu – półszeptem –
mnie nie wypuszczą, nie wyjdę stąd.

Wracał myślami ciągle do domu,
tam jego azyl, bezpieczny schron.
Tutaj – powiadał – mogą mi pomóc
przejść z tego świata na inny front.

I niewydolność – tak – oddechowa
(chociaż z łatwością w góry się piął).
Trudno zrozumieć, zaakceptować –
zawsze był sprawny i nagle zgon.

autor

Zofia255

Napisany: 2015-12-20 Dodano: 2015-12-21 04:53:15

Ten wiersz przeczytano 2351 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie