PRZED SNEM

Tak tu ciemno i cicho, serce puste w rozterce,
I za oknem się słania cień drżącego listowia.
Z dala słychać szmer rzeki, kołyszące sitowia,
Pełne kobierce.

Czy to dla mnie tak pachnie kwieciem łąka półsenna?
Czy z porankiem na trawie dla mnie rosa przysiadła?
Gdybym tylko wstać mogła z brzaskiem bym się wykradła,
Cała promienna.

Poniesiona przez fale zbóż pszenicy i żyta,
Zachłyśnięta zapachem nieba, chabrów obłoku,
Zatrzymana w półwietrze, zastygnięta w półmroku,
Życia niesyta.

Tak tu ciemno i cicho, lęki błądzą po ścianie,
Załamują się światła, w oczach bojaźń się kłania.
Jeszcze raz wezmę oddech, jeszcze prośba ostatnia,
Nie płacz kochanie.

autor

BEA

Dodano: 2006-11-02 10:34:59

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie