Przedwiośnie
Cały świat mętnieje pod mglistym oparem,
jakby ktoś do czystej wody dolał mleka.
Za płotem klomby okraszone złociście
żółtymi kielichami krokusów.
Dni budzą się brudne, szare, anemiczne,
niechętne porankowi, zmęczone i blade.
Nawet jeśli chwilami się wypogadza,
to w cieniach drzew czai się smutek.
Czyżby dni budziły się po to by umrzeć
łudząc gorączkowym rumieńcem zachodu?
Niebem wloką się chmury zgoła jesienne.
Osiada w nas nostalgia, jak kurz na
sprzętach.
autor
Pani L
Dodano: 2019-02-26 05:19:31
Ten wiersz przeczytano 679 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Wszystkim dziękuję.
Trudno się nie zgodzić... pozdrawiam
Przedwiośnie czuć i widać już wszędzie :)
Smutno nostalgicznie ale podoba się wiersz
Oby do wiosny Razem z nią świat i nasza psychika się
rozzieleni rozłoci
Pozdrawiam serdecznie Pani L
najważniejsze by żyć z radością ... aż do śmierci ...
Nostalgicznie zobrazowany wiersz
Pozdrawiam
Rzeczywiście - już w powietrzu czuje się przedwiośnie.
Pozdrawiam :)
kurz i mgły zdmuchnie wiatr a słonko wróci nas do
życia...oby do wiosny...pozdrawiam
E...będzie coraz lepiej...już ją czuć.Pozdrawiam.
...ale wkrótce słońce będzie nas raczyć promieniami.
Pozdrawiam.
Dobrze zobrazowany mz klimat przedwiośnia. Zastanawiam
się, czy nie lepiej byłoby bez "żółtymi" w czwartym
wersie. Msz warto przemyśleć dziewiąty wers. Miłego
dnia:)
Jeszcze trochę a świat rozbłyśnie kolorami.
Pozdrawiam.
Każdy dzień musi umrzeć. Ważne jest, co podczas niego
zaznaliśmy, co daliśmy od siebie innym.
Bardzo dobry wiersz Elu.
A wiosna potrafi być kapryśna jak kobieta. :)
Każda pora w danym roku
sprawi łezkę w Twoim oku
Każda urok w sobie ma
szkoda że tak krótko trwa.
Wszystkie pory będą nudne
kiedy chwile miewasz trudne
Kiedy nie masz bratniej duszy
która smutki Twoje skruszy.
Co przytuli się do Ciebie
i pocieszy Cię w potrzebie.
Miłego dnia dla Elusi życzę z całego serca.