przegonić smutek
odejdź z serca
nie mąć myśli
bądź jak promyk
który grzeje
blaskiem piękna
barwą liści
tchnie nadzieją
w duszę
ciepłym wirem
otul ciało
porwij w przestrzeń
niepojętą
i żyj chwilą
idź na całość
poddaj się
symfonii dźwięku
autor
suzzi
Dodano: 2014-07-08 07:15:11
Ten wiersz przeczytano 1226 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
-- tak właśnie mam zamiar żyć... ez zamartwiania się
o innych.. wczoraj minął kolejny roczek moich urodzin,
czas wreszcie pomyśleć o sobie...
pozdrawiam... :)
To dobra rada i tak dobrze się ją czyta, że aż się
chce od razu wcielać w życie:)