Przejście do wieczności...

Samotną chwilą
Dusza serce żegna
O pamięć prosi
Do Boga ręce wznosi
Za moment przywita
Wieczne szczęśliwości...

A o miłość nie poprosi
Jedno, czego zechce
Anielskim spokojem nazwę
Ukojeniem wiecznym
Ciszy finezją
Dla serca poezją...

Każdy z nas kiedyś przekroczy ten próg wieczności... i nie widomo czy pisane nam jest 5 czy 10 lat... ważne, żeby przeżyć je godnie...

autor

Firmly

Napisany: 2006-11-02 Dodano: 2006-11-02 19:51:31

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie