Przekątna czarnobiałej tęczy

tak mi cicho i błogo
w niebie wymalowanym na srebrno
moją myślą

czarny koc ożył kopytem barw
zbyt ciemnych na styczen

nakrapianych łzami

chowamy się tutaj
przed czerwoną farbką piekielnych artystów ktorej boimy sie wciaz tak samo

to osme niebo i my w nim
pływamy bawiąc sie wodą jak kroplami rosy

wciąż nam mało wiosny czy lata
w sumie nieważne
bo nie chodzi tylko o kolory i zeszyty niezpisanych chwil

demon pojawił się znikąd

odgryzł głowę po głowie
krzykami i nagle
zrobiło sie cieplej

a teraz
probuje nam oddac zimowe noce

nas i złosc granatową

nie chcemy z powrotem płakać

autor

Rukola

Napisany: 2018-01-12 Dodano: 2018-01-12 08:25:18

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie