Przemiany
Zagłuszony
Krzyczę!
- Ciszy! Spokoju myśli chcę!,
Lecz mój głos ginie,
rozbijając się o ludzi,
domy, samochody.
Głośniejsze jest miasto.
Jego płacz trwa nieustannie,
od momentu, gdy otworzy
witryny sklepów,
do czasu, gdy wyłączysz
nocną lampkę przy łóżku.
***
Nareszcie u siebie!
Wchodząc po schodach,
Odliczam stopnie:
Jedenaście, dwanaście, trzynaście,
czternaście...
Potem dźwięk przekręconego zamka,
- Dzień dobry, sąsiedzie!
Na korytarzu mija mnie starsza pani.
Domykam drzwi, opierając się o nie
plecami.
To była ostatnia osoba
.. Z jak bardzo realnego świata!
Napisane dawno... Bardzo dawno temu.
autor
Miłosz
Dodano: 2019-01-08 18:14:27
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Przemiany one wszędzie przechodzą pojawiają się
czasami właśnie ich dość po mojej pracy to prostu jest
obłęd nigdy nic nie zmierza do lepszego tylko pozornie
w gadce A tak naprawdę to każda przemiana niszczy
psychikę i nie tylko
Poruszasz poważny problem. Pozdrawiam serdecznie.
witam temat wiersza ujęty bardzo ładnie wiele ludzi
tak żyje zamkniętych w czterech ścianach bojących się
wyjśc do realnego świata ...do ludzi pozdrawiam