Przemijanie

Mglistą poświatą obłudy,
Do serca ciemnego zbliżone.
Promieniem czarnego słońca,
Ciało jęczące, zszarpane.

Duch strachem karmiony,
Zgubionego próżnego przemijania.
Smakuje skrzydeł złamanych,
W otchłani samotności.

Wina, krzywda płyną strugami,
Splecione koszmarne chwile.
W objęciu wiecznego odtrącenia,
Pragnieniem wartości przesycone.

Stracony w poszukiwaniach,
Twór podświadomego życzenia.
Związek śmiertelnego lęku,
Wraz z nadzieja trwałości.

Was bleibt aber,stiften die Dichter. Lecz to,co zostaje,ustanawiają poeci. J.C.F. Holderlin

autor

Idar

Dodano: 2005-05-31 00:11:47

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie