Przemijanie
Więdnę jak róża
w jesieni chłodzie
w pustkę samotności
cichutko odchodzę
Szukam schronienia
w cieple czyjejś dłoni
jak pożółkły liść
wiatrem niesiony
Przemijam jak burza
deszczem zroszona
czekam na miłość
w twoich ramionach
autor
graynano
Dodano: 2016-04-19 13:35:26
Ten wiersz przeczytano 1215 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
nie więdnij jak róża .. bo jesteś deszczem zraszana ..
nie bądź też liściem pożółkłym ..każdego ranka ..a
złota jesienią w słonku promykach .. niech dreszcz
miłości ciebie przenika .. taką bądź ..
Bez miłości żyć trudno! Pozdrawiam!
Bardzo ładny wiersz. Oby miłość nadeszła.
Z czasem każdy powoli więdnie , ale odrobina czułości
, uczucia pobudza nas i daje wiarę na miłość , która
jest być może tuż obok nas . Pozdrawiam
To czekaj w tak przyjemnym miejscu :)
Tak spokojnie piszesz o przemijaniu a puenta bardzo
optymistyczna. Tak trzymac. Serdecznosci.