Przemijanie
Kiedy z domu moich najbliższych sąsiadów, odszedł ostatni mieszkaniec napisałam...
Wyglądam przez okno.
Piękne świerki
wzrok mój przyciągają.
Spoglądam jednak dalej,
gdzie drzewa i stary dom
nikogo już nie mają.
Patrzę i wspominam czasy,
tego miejsca świetności.
Starsi Państwo,ciężka praca,
w wakacje zawsze dużo gości.
To tętniące życiem miejsce,
przez lata się zmieniało.
Cichł gwar wieczornych rozmów,
mieszkańców ubywało.
Dzisiaj dom stoi samotnie,
bez śladu człowieka.
Nie ma tu nikogo.
Nikt na nikogo,nie czeka.
Tak jak właściciele powoli obumiera,
w oknach nie palą się już światła,
owoców w sadzie nikt nie zbiera.
Wiatr wśród drzew buszuje,
mgła oplata stare mury.
Po szybach deszcz spływa,
zacierają się domu kontury.
Poola
Komentarze (32)
Bardzo smutne
Pozdrawiam
Dobry wieczór. Kłaniam sie pieknie i
serdecznie pozdrawiam wszystkich, którzy zechcieli
poświęcić chwilę dla mojego tekstu.Bardzo dziękuję za
komentarze, miłe słowa, opinie.Życzę wszystkim miłego
wieczoru i spokojnej nocy.Pozdrawiam:)
Poruszająca refleksja... Pozdrawiam serdecznie +++
Witaj, Bardzo sie podoba wiersz.
Dom, ktory był kiedyś, tętniącym życiem, zamarł w
cichości.
Wszystko przemija i człowiek też, przykre, ale jak
bardzo prawdziwe.
Pozdrawiam z Pierwszym Dniem Wiosny.
Opuszczony dom w którym nikt już nie mieszka.smutno.
pozdrawiam:)
Mega wymowne, taki wzruszający wiersz o przemijaniu,
pozdrawiam :)
Bardzo ładny wiersz, aż smutno się zrobiło.
No cóż. Wredny czas robi swoje.
Starość każdemu otwiera podwoje.
Życie zbyt szybko nam ucieka,
a do niektórych Białą Dama już się uśmiecha.
Piękny wiersz. Pozdrawiam. Miłego dnia :))
Jest wiele takich miejsc.Z przyjemnością czytałam.
Pozdrawiam :)
Domy są zwykle budowane dla jednego pokolenia więc
razem z tym pokoleniem umierają... wiersz się bardzo
podoba, pozdrawiam
a po nich jeszcze drży powietrze...
wszystko przemija razem z życiem
Twój wiersz przywołuje we mnie wspomnienia z dawnych
lat. Myślę, że każdy ma swoje miejsce do którego wraca
się z przyjemnością.
Ładna refleksja.
Pozdrawiam:)
Marek
Dobrze nakreśliłaś obraz tego domu, który stracił
duszę. Przed oczyma mam obraz przemijania. Ale zanim
my przeminiemy, to napiszesz nam jeszcze wiele fajnych
wierszy :)
Mnie z trzech stron otaczają takie puste domy...
Smutne.
Miłego dnia
☀