PRZEMIJANIE CZASU
Ponad pół wieku minęło,
Mnóstwo zim oraz jesieni
I już piętrzą się następne,
Życie barwą pór się mieni.
Coraz więcej lat i wiosen
- I jak w takich porach bywa -
Radość albo smutek niosą,
Skulone są lub jak struna.
Ważne jest by w żadnej chwili
Złe myśli nie nurtowały,
Samotność trzeba umilić,
Aby przeżyć czas dojrzały.
Okazując więź, sympatię,
Czułość i darząc przyjaźnią,
Żyjąc ze wszystkimi zgodnie
Zyskamy aurę słoneczną.
Ona wszystkim jest niezbędna,
Gdyż żyjąc na świecie krótko
Nieśmy radość z głębi serca;
W nieznane wiosłujmy … łódką!
A, że łódź jest chybotliwa,
Wiatr kołysze w różne strony,
Czas nieubłaganie mija,
Wnet do >celu< dobijemy!
* * *
HanB
autor
wertycha
Dodano: 2016-12-11 17:41:21
Ten wiersz przeczytano 965 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
trudne jest pogodzenie się z przemijaniem ale mówi się
mam tyle na ile się czuję Ładny wiersz zmieniłabym na
nieregularny bo nie wszędzie jest rym
Pozdrawiam serdecznie Wertyszko:))miłej niedzieli :))
Nie jeden nie może pogodzić się z prezemijaniem.
Niestety niektórzy na zawsze. Dobry wiersz.
Ładny wiersz wykorzystania każdej chwili radości
serca...
pozdrawiam serdecznie:)
Choć się go raczej wyrzuca z myśli,
to cel jest przecież jeden dla wszystkich!
Pozdrawiam!
To prawda wertyszko, że skoro ten czas mamy
ograniczony, tym bardziej powinniśmy go sobie umilać
nawzajem, całkowicie się z Tobą zgadzam, z optymizmem
i radością żyje się nam łatwiej!
Serdeczności przesyłam i dziękuję za dawkę optymizmu:)
Chwytajmy każdą chwilę.
b.ładnie serdeczności