Przemijany.

Adamowi.

Smutna figura na szarej ulicy
pośród szelestu łańcuchów
i bram szarpanych wiartem skrzypu
Lśni swoją niepodległością
Pokazując jak żyć codziennie umierając.

Uśmiechy na zdjęciach
mokre poduszki w kąt porzucone
-pozwolili nam się rozwodzić,
Dzieci gubić
w poszukiwaniu wrażeń i ucieczce

Kosz na smieci
uratowany honor by świat nas akceptował
wstyd przed wzrokiem w lustrze
Płaski brzuch.

Zabić własne dzieci najgorszą bronią.
Łatwiej niż wychować.

autor

Immoral.

Dodano: 2007-04-02 17:38:27

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie