Przemyskie Orlęta

Dla poległych harcerzy,których odwaga była niezłamana...

Karabin w ręku młody harcerz miał
gdy bronił murów Przemyśla
A w ustach jego słyszano pieśń „Poranek życia”
Szedł jeden za drugim,w szyku bojowym na rzeź
Broniąc Polskości broniąc harcerskich cnót
Bo była to najważniejsza rzecz..

Chwycił karabin ,wystrzelił w dal raniąc wroga w pierś
Lecz zaraz runął na bruk krwawiąc i wyjąc jak pies…
Dostał go pocisk rozrywając dłoń i rzucił broń na bruk
Nie poddam się odrzekł młody druh i będę walczył aż do utraty tchu

Biegł Wincentego Pola w dół aż doszedł do mostu Siwca
„Jak polegnę to tylko tu bo tu jest moja mała ojczyzna”
Nie wiedział ,że krwawa ręka toruje za nim pas
Schował się i czekał na odpowiedni czas…

Lecz stanął przed nim Moskal wystrzelił prosto w twarz
Zniweczył plany chłopca i odszedł w siną dal
Nie zaszedł zbyt daleko bo pocisk trafił go
On upadł klnąc na tego co uśmiercił go.

A młody harcerz ,który jeszcze dychał wyszeptał słowa te:
Mimo młodego wieku straciłem Zycie swe
Broniąc świetności dziadków ,którzy też szli wcześniej na rzeź
Stracili swoje życia broniąc Polskości swej
Wiec i ja odchodzę na wieczny spoczynek jak dumny lew

Ten co do mnie strzelił: wybaczam Boże mu
Tak się godzi czynić ,więc zabierz mnie już

Oczy tak piękne ,zamknęły się by oddać hołd ojczyźnie
Wiatr zaśpiewał po raz ostatni pieśń o młodym lwiątku z Przemyśla

autor

LaMpArD

Napisany: 2006-12-11 Dodano: 2006-12-11 18:45:24

Ten wiersz przeczytano 1002 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Obrazkowy Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie