przemyślenia

czasem zapominam po co tak naprawde żyję... siadam w rogu łóżka, zapalam świeczkę i po prostu patrzę na długi, wyginający się płomień...

Takie to ludzkie zapominać o sobie, o swojej duszy... czasem po prostu zaniedbujemy swoj wewnetrzny spokoj...

Od kilku dni wspominam stare czasy, gdy chodziłam na barke... czułam sie dorosła... ludzie, których tam poznałam byli niegdyś całym moim światem...

Niektórzy nadal nim pozostali...

kiedyś chciałam cofnąć czas... teraz patrzę jedynie przed siebie...

autor

bu773rfly

Napisany: 2005-08-30 Dodano: 2005-10-14 02:08:54

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie