Przepaść

jedna dusza
jedno ciało
tacy sami
wciąż za mało
za daleko...
gdzie dwa końce
tam dwa serca
otchłań wielka
niezmierzona
myśl ta jedna
za daleko...
wciąż ukryci
tak nieśmiali
i choć bardzo
się kochali
za daleko...
nie pomoże
nie przeskoczy
w bólu czeka
żal i smutek
nic nie daje
za daleko...
to nie dla nich
nie stworzeni
są dla siebie
choć tak pragną
to nie mogą
za daleko...
ta granica
się nie zmieni
tacy sami
jednak inni
coraz bliżej.

autor

Patrycja.O.

Dodano: 2008-11-17 17:03:46

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie