Przepij obraz doskonałości

Wracasz do domu
siadasz
bierzesz butelkę wódki
rozlewasz w dwa kubki
wypijasz jeden. Potem drugi
nalewasz.
czujesz ciepło
nie potrzebujesz nikogo
samotność to matka leku...
a Ty masz wódkę
nie jesteś sam
nie znasz lęku
myśli szybkie, krótkie
jakby ktoś Ci w głowie
rzeźbił czyjś wizerunek dłutem
rozbij go w pył
weź kolejny łyk
zatop w alkoholu smutek
tak prościej, nie męcz się
jutro nowy dzień
i znowu przepijesz obraz jej

autor

jawa

Napisany: 2006-10-21 Dodano: 2006-10-21 13:25:59

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie