Przepraszam ..

Sam na sam,
W pokoju ciszą tętniącym,
W nienawiści trwam,
W gniewie porywającym.

Wściekłość wraz z żalem zmieszana,
Siedzi we mnie, jak w klatce dziki ptak,
I chce uciec, o zdanie nie pytana
Karząc mnie najsurowiej tak.

Myśli me biją się teraz z innymi
Myślami co chodzą po mej głowie,
Dlaczego tylko ranię, czynami pewnymi?
Dlaczego taka jestem? Błagam niech mi ktoś powie !

Bóg mnie obdarzył
Najcudowniejszym świata darem!
Każdy z Nas marzy,
By obdarzać i być obdarzanym miłości żarem !

Ja otrzymałam, Najwspanialszego z Najwspanialszych!
Skarba, za którego swe życie oddam!
Za którym pójdę, do miejsc najdalszych!
O którego walcząc, nigdy się nie poddam!

Wiem,że zasługuje na coś lepszego o wiele,
Niż marna ja, co wad mnóstwo ma.
Niż moje marne ciało, co zawsze przy Jego ciele
Jest , było i będzie w nieskończoność tak trwać.

Dlatego jak najwspanialszą staram się być,
By samym szczęściem Ukochanego darzyć.
By pozwolić Mu pięknie śnić.
By pozwolić Mu pięknie marzyć.

Na koniec chcę wpisać jeszcze słowo jedno:
PRZEPRASZAM – choć wiem, że to mało..
Wiem,że przy Naszym uczuciu inne bledną
I chcę by na zawsze już tak zostało !

Na prawdę Cię Skarbie przepraszam .. ;(((

autor

Siveoda

Napisany: 2008-03-06 Dodano: 2008-03-06 12:41:57

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie