***/przestałam.../

Przestałam wierzyć w rzeczy niemożliwe
I tak się nie spełnią.
A po co czekać?
Po co mieć nadzieje?

Przestałam być potrzeba innym.
Na nic się nie przydam,
Jak zużyta guma do żucia
Wyrzucona do kosza.

Przestałam ufać ludziom
Oni tylko oszukują
A obłuda błyszczy w ich oczach
Spijając krzywdę innych.

Przestałam kochać kogokolwiek
Porzucony bukiet róż i tak zwiędnie
A mi choć pozostaną kolce
Do obrony przed światem.

I przestałam przestałam prawie żyć
Bo jak można egzystować nie mając dla siebie żadnych szans?
Nie widzieć nawet błysku reflektora w malutkim tunelu?
No właśnie…

autor

Dominika:)

Napisany: 2008-08-03 Dodano: 2008-08-02 16:53:15

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie