Przestrzeń

Pustka wokół
nie ma oddechu, ciepła, ruchu.
Nie ma życia!
Ale jeśli jednak tli się w Tobie,
a Ty z całej siły pragniesz je uśmiercić
aby twe oczy nie ujrzały
światła codzienności.
Twe stopy nie pozostawiły śladu
na piasku.
Pragniesz jedynie szarej przestrzeni,
a w niej twa duszyczka unosząca się.
Nie będziesz kosztować uroku tego świata, nie będzie biegania po pachnącej kolorowej łące,
smaku potraw
śpiewu ptaków
słów ludzi
miłości wzajemnej
podróży w nieznane.
Nieważne czy uśmiercisz swą duszę czy ciało.
Dusza uśmiercona jest nic nie warta
bo nie ma w niej Ciebie!
Ciało pogrzebane przyniesie blikim rozpacz.
Modlitwa nad nim ulge przyniesie.
Może ból kiedyś minie, ale kto nam powie na ile...

autor

Sardynka

Napisany: 2005-07-08 Dodano: 2005-07-09 12:25:58

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie