Przewodnicy przejścia

Czytałam przed i po poprawkach. Istotnie jest
lepiej.Tylko dziwię sie wciąż, dlaczego uwagi w tak
napastliwej formie.Mnie ten wiersz przywodzi na myśli
mitologię, Charona, Styks, Hades.Wiesz jeszcze bym
wykreśliła, przy tym nieznanym kierunku "dla niego",
bo przewoźnik zna drogę, tylko my nie.A ten płaszcz,
szal - to myślę, że chciałeś uczłowieczyć przewoźnika.
Pozdrawiam.

Bajkowy tekst, pozdrawiam autora..

znów knot i masakra, a nie wiersz.
przykład kaleczenia języka polskiego:"pod rozległym
dębem" - rozległy dąb? po jakiemu to? różnica:
rozległy - rozłożysty. rozległe, to jest coś co
zajmuje powierzchnię, a nie w pionie;
-- bezsens:"śnieżne płatki zatańczyły
na wietrze kiedy przybył z ciemności
opatulony szalem w kratę
w długim wełnianym płaszczu" - z wierszyka wynika , że
śnieżne płatki zatańczyły na wietrze, który przybył;
reszta tego frgamentu to wyobraźnia na poziomie
12-latka i "bajki o wróbelku-elemelku" - tajemniczy
wiatr w szaliczku w kratkę i długim wełnianym
płaszczu; ---żeby było jeszcze infantylniej i
bajeczkowo "z mroku wyszedł
nisko pochylony starzec" -- i tu kolejny "sznyt"
wycięty scyzorykiem autora na nagim ciele bezbronnej
poezji:"boso znaczył swoje ślady" - po jakiemu to?
znów nie po polsku; jak można "znaczyć boso swoje
ślady" - a czyje? cudze?
-- dalej kolejny bezsens: "pochylone nagie
gałęzie/wskazywały kierunek/
dla niego nieznany" - a przecież z ostatniej zwrotki
wynika, że szedł do "przycumowanej łódki". to
wiedział, że do niej idzie czy nie? ---znów kaleki
obrazek: "zawiało przenikliwym chłodem
wiatr gwałtownie ustał" - to wiało czy nie wiało,
skoro "wiatr gwałtownie ustał", czyli zawiało "wiuu" i
koniec? śmieszne.
--kolejny śmieszny bzdecik: "spojrzał w tył
do wnętrza ciemności" - szkoda, że nie spojrzał do
"jądra ciemności", lekarz androlog, by nie uwierzył;--
tu pustak słowny/wypełniacz sugerujący tzw. głębię
:"pochylił głowę z pokorą" - a czemu? z jakiej
okazji? po co? Przed czym/kim? --"chwycił z wiosło' -
chyba 'za" ?
--"dąb rozłożył ramiona
otaczając skuloną postać" - typowy dla Pana , p.
Karolu, brak gramatyczno-składniowy; gdyby dąb
"otoczył nimi" to byłoby okej, ale w tym sensie to
"dąb otacza postać" - czyli albo w sensie "owinął się
wokół kogoś" albo "okrążył" jak Rosjanie Niemców pod
Stalingradem;
--"żółty rogal na nieboskłonie" - tak, infantylizm w
czystej postaci;--"i wypłynął na wodę
za blaskiem księżyca
w kierunku…' - znów typowe niedopowiedzenie,
znów Pan sugeruje tajemnicę i głębię, a Pana wierni
czytelnicy i fani znów niedoczytają i pospieszą z
hołdami; prawda jest jednak bolesna - to, co Pan dziś
opublikował, nie powinno ujrzeć nawet "światła żółtego
rogala", o dziennym nie wspominając. kolejny powód do
wstydu p. Karolu.

zaciekawia a łódź kojarzy mi się z wędrówką której
kres wyznacza woda los i czas Na tak! Pozdrowienia:)

Stary człowiek i morze . Zostawię sobie to na dobranoc
, ciekawa opowieść .

ciekawy w pomyśle dobry tekst :)