Przez kratę
Powiew wiatru
spotkanie spojrzenie uśmiech
czasem lepiej udawać że niczego nie
ma
wiatru przecież nie widać
Zmierzwione włosy
przed lustrem wygładzam myśli
oszukać można każdego
nawet siebie
Ogień płonie za kratą
widzę słyszę czuję
zbyt daleko
tylko delikatny podmuch wiatru przenosi
jego ciepło
I grzeje tak cudownie...
autor
A.P-K
Dodano: 2007-10-14 17:04:14
Ten wiersz przeczytano 416 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Dziękuję za słowo uznania. Uważam, że ten wiersz
piękny. Za kratami...gdy się go czyta czuję się zimno
krat, ale i ciepło ognia...
Jak długo można udawać że czegoś nie ma skoro w
istocie jest ? pozdrawiam