PRZEZ KRZYŻ DO ZBAWIENIA

Upada poraz kolejny
dźwigając swój ciężki krzyż.
Wzrok smutny i krok chwiejny
nie pozwala jej dalej iść.

Wypalona bólem od środka,
wtulona w rozpaczy ramiona
czeka na to co ją jeszcze spotka,
bo jeśli nie wstanie to skona.

Z zastygłą modlitwą na ustach
próbuje się odbić od dna,
lecz duszę ogarnia pustka
i w beznadziejnym akcie trwa.

Jedyne światełko co błyszczy
i wdziera się żywcem w sumienie
to myśl, że wśród życia zgliszczy
Bóg wystawia na próbę to cierpienie.

autor

monsterka

Napisany: 2006-01-05 Dodano: 2006-01-16 20:00:09

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie