Przez żołądek do serca

Jeśli twój zegar biologiczny nie wybije pierwszej i ostatniej sekundy zostaniesz nazawsze w mroku,
W nieweidzy, która tak napawa twe serce strachem.
Może kiedyś uda ci się wydostać z kokonu
I jak nasionko posadzone na czarnoziemie,
Tak ty wykiełkujesz w górę
I rozkwitniesz liśćmi oczojebnej zieleni.

Wolisz jednak prowadzić osadniczy tryb życia.
Jesteś troche jak stułbia.
Zaszywasz sie w ciemnym, niewidocznym dla nikogo zakamarku
I czekasz.
W razie potrzeby wyciągasz swoje trujące ramiona
I nie dając szansy ucieczki trawisz bezbronna istotę.

Za grosz w tobie litości.

Ale najwidoczniej oszczędzasz...

autor

black rose

Napisany: 2006-12-02 Dodano: 2006-12-02 15:32:43

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie