Przeznaczenie
Na rozdrożu dróg stoi przeznaczenie,
kolorami słońca moją twarz grzeje.
Odkrywa rozpostarte ścieżki świadomości,
gdzieś w oddali ludzkiej miłości.
W płomieniach życia oddaje swe emocje,
będąc moim losem,
me przenaczenie,
gubi i roni łzy skorumpowanego świata.
Powiększa a zarazem traci los ludzkiego
żywota.
W podniesionym chaosie wrzawy i szumu,
odnajduje piękno ludziego tłumu.
W szaroburych, kocich spojrzeniach,
staje się sępem bliskości złaczonych
postaci.
To właśnie me przenaczenie..
Komentarze (1)
no proszę, ile optymizmu!Jak lodu, za dwa grosze!Z
postępem: przeznaczenie sępem!