Przy grobie Żołnierza...

Karabin w ręku, nienawiść w sobie,
Marzenie, by wróg znalazł się w grobie.
Ten szary mundur z Krzyżem Walecznych,
Marzenie o domu swoim bezpiecznym.
Miłość, tęsknota za swoją dziewczyną,
I żal, że przyjdzie mu kiedyś zginąć.

Bez słowa pożegnania odszedł do armii,
By walczyć na Pojezierzu, Lubelszczyźnie, Warmii,
Lecz powrotu nigdy nie doczekał już,
Jego ślady pokrywał coraz gęstszy kurz,
A tam gdzie padł, gdzie śmierć czekała,
Tylko czapka z białym orłem została.

Żołnierz już umarł, pamięć o nim nie,
Więc gdy postawisz znicz przy mogile,
Przy grobie Żołnierza Nieznanego,
Gdy wspomnisz syna, ojca, męża swego,
Który szedł walczyć, kraj swój obronić,
Od nieszczęść, i okupacji Ciebie ochronić,
I choć nigdy nie wiesz kto leży tam w grobie,
To zawsze łzy w oczach kręcą się Tobie.

autor

Junior

Napisany: 2003-11-10 Dodano: 2005-04-26 11:45:16

Ten wiersz przeczytano 757 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie