Przy Kubusiu
Kiedyś siadała z Jakubem na ławeczce.
Szeptał na ucho namiętne słowa,
próbował całować.
Dalej siada z Kubusiem - starsza
troszeczkę.
Mąż obok siorbie
- dla wzmocnienia komórek.
Razem im dobrze.
Ona czasem Kubę
wspomina,
jemu czarnooka dziewczyna,
śni się nocami...
Jednak "Kubusiami"
spełniają toast za kolejne gody,
za życie o smaku warzywno - owocowym.
autor
DoroteK
Dodano: 2013-02-26 07:49:25
Ten wiersz przeczytano 3952 razy
Oddanych głosów: 63
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (68)
fajny pomysł, ja sobie czytam bez /chłopcem
i soczkiem/ - nabiera tajemnicy, malutkiej,
ale zawsze:)
"Jednak "Kubusiami"
spełniają toast za kolejne gody",. Bardzo na tak.
Cieplutko pozdrawiam
Taki do śniadanka w sam raz utwór jak.
Niestety ja nie piję.
Dobra reklama z nutą osobistą. Serdeczności.
Fajnie o Kubusiu:)+
Ciepły wiersz, " Kubuś " przylgnął do niej na
zawsze:))
Tchnie głęboką miłością ten kubusiowy
toast:)Serdecznie pozdrawiam