przygaszenie

Ciekawy wiersz Panie Obywatelu, takie jest życie w
obecnej dobie, trudno marzeniami dojść do celu,
planeta ziemia ma za szybkie obroty, nie nadążamy za
umykającym czasem. Już kolejna jesień. Pozdrawiam

Hm, dziwna melancholia... Czy wiersz może być
nieosobisty?

Dobry wiersz...

Gdzie się podziewasz, Obywatelu?

Dobry wiersz.

świetna melancholia...po złych doświadczeniach nie
jest łatwo się otworzyć:) pozdrawiam

Bardzo ładna melancholia.Pozdrawiam.

Marzenia mają to do siebie, że tylko od nas samych
zależy jak daleko pozwolimy im płynąć. Myśli z nimi
już jest inaczej są bardziej konkretne i sprecyzowane
i tak jak piszesz, zataczają kręgi. Te rozdrapywane
racje, tutaj chyba leży przyczyna przygaszenia, które
to tłumią pragnienie miłości. Ciekawy wiersz.
Serdeczności.

Mimo ogromnej melancholii wiersz jest świetny
Głowa do góry Peelu świat i miłość nalezy zdobywać

Pozdrawiam serdecznie :)

I uśmiechnij się:) proszę.

Pięknie choć smutno:(

tak, ja tylko co nieco skromne dla mnie bezkresność
kojarzy się z pustą przestrzenią niemającą końca, a
marzenia mamy raczej konkretne:)więc te marzenia są
jakby puste nie wiem czy idę dobrym tropem zamierzenia
autora.

Pochwal nie ma konca i ja skromnie do nich dolaczam.

Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!

Przygaszenie potrafi stłumić i miłość. Fajnie, że po
długiej przerwie wracasz.

podoba mi się.