przyjaciel

Księżyc. Natchnienie poetów i filozofów. Immanuel Kant
ze swoimi gwiazdami nad nim i ze swoim prawem moralnym
w sobie, też z pewnością czuł się samotny , jak pisał
tą sentencję.

A więc świeć się. I inspiruj. Przyjaźń jest tak
potrzebna.

Pozdrawiam autorkę.

Jurek

Masz styl i dar pisania, wzruszyłam się.

Aż mnie korci, by jeszcze troszkę tekst odchudzić,
np.:
(a to dlatego, że masz fajne zamysły)

cicho łka w zaułku
by nikt nikt nie słyszał
lękliwie spogląda za siebie

księżyc
- on wie

wysyła promień
lekko unosi

tam chłodne gwiazdy
uczą zapomnieć

Pozdrawiam :)

zapomnieć...raczej się nie da, ale..ja pisze scarlett,
pamiętać inaczej.

zapomnieć to... pamiętać inaczej

Sotek - nie dysponuję Pańskim adresem, więc tu
zapytam: a jaki był?

Więc proszę administratora o usunięcie mojego
komentarza bowiem nie taki był jego zamiar jak pisze
Pan staż.

Mój też, ale pojawił się tylko dlatego, że wpisany w
"zgłoś naruszenie" - wskoczył do komentarzy.
Administracjo - coś nie gra w systemie.

Komentarz, otwarcie zachęca do odwiedzenia i oddawania
głosów. Jest to tym bardziej naganne, że zaproszenie
mogło być przekazane pocztą prywatną, bo autorka taką
ujawnia. Dla przykładu warto usunąć.

czy można zapomnieć? nie... ale można znów pokochać

"księżyc
cichy przyjaciel
on wie" I próbuje pocieszyć smutne serce. Zadumałam
się. Pozdrawiam.

Pięknie. I smutno. Dobranoc

Ten księżyc... ale zapomnieć, to chyba najtrudniejszy
moment...przeczytałam z zainteresowaniem. Miłej nocki.

Ładnie... Chociaż osobiście wolę przyjaciela z krwi i
kości :)
Wiersz na tak.

:) Smutno, melancholijnie. Pozdrawiam