Przyjaciel wiatr

Pięknie.+++ :}

Romantyczna dusza poprowadziła to pióro. Niech miłość
zwycięża.

Każdy z nas ma w sobie taki wiatr. Czasami szaleje i
wiruje, a czasami lekko tylko drga.I zawsze jest
blisko.

Ten tytuł wiersza przypomina mi Przyjaciela. Był jak
ten ożywczy wiatr opisany w Twoim wierszu.

bardzo ciekawy i frapujący tekst.Podoba mi się:)

Jak pięknie potrafisz opisać tchnienie wiatrem usnute
westchnienie! duży +

Karolu Twój przyjaciel wiatr...ja uwielbiam kiedy
morska bryza wieje od morza...co do twojego wiersza
te słowa przypadły mi najbardziej... to nic bo czuję
twoją obecność
przenikasz w płuca
i płyniesz w żyłach
bo jesteś we mnie....Aaaaaaaaaaa i jeszcze gratuluje
Konkursu Zimowego w takim gronie laureatów...ja nie
byłam taka odważna jak Ty... zawsze z uśmiechem:)

Czuję górski wiatr radości, kiedy w myślach wysokości
płynę w chmurach ptakiem białym.., on tak pieści moje
włosy szeleszczącym ciszą głosem i muzyką co z salonów
tętni w sercu z nieboskłonu...Słucham jego opowieści,
kiedy jest nabrzmiały treścią, aby potem w czas
przyśpieszyć i nie czekać w samotności...

.. i kto by pomyslał, że o wietrze można napisć tak
długi i interesujący wywód w formie wiersza... Brawo!

Bardzo lubię, gdy wiatr delikatnie łaskocze mnie po
twarzy.....Ten Twój, w iwerszu sprawia wrażenie, jakby
spieszył się dokądś....

Osobiście nie lubię wiatru ,ale skoro zrobił tyle
dobrego...daję plus

radość z czasu i tego co nam daje....wiersz o sile
przyrody...i uczuć..... :-} ...nieustająca obecność

hmm...troski i żale mijają ,kiedy wiemy ze jest coś
lub ktoś nam bliski ...może to być nawet wiatr...
Interesująca myśl...

Podoba się bardzo - słowa wiersza...niczym w piosence.
Wiatr potrafi być wrogiem ale i sprzymierzeńcem!

upływający czas..bezpowrotnie..zatrzymać się nie
..wiersz bardzo dobry...