Przyjacielu!

Przyjacielu, który odkupiłeś mnie swoją krwią
Z twoich ran moje życie powstało
Moje grzeszne istnienie,
a jednak Tobie miłe!
chociaż wiesz doskonale,
że razem z tłumem bym stała
wołając o ukrzyżowanie..
Słowa mogą nieraz zadać największy ból..
Może właśnie mój grzech przelał czarę nienawiści?
A jednak powstałeś! I żyjesz!
Patrzysz z góry oczami dobroci
Jesteś wśród nas, w drugim człowieku
Tylko że nie umiemy spojrzeć..i dostrzec Cię..

autor

Marylin

Dodano: 2005-04-29 19:47:09

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie