Przyjaciółka
Samotnością osnuta
w pajęczynie czasu
rodzi się namiętność
jak dotyk atłasu
wśród ludzi,ale sama
swój bieg rzeczy przemierza
z samotnością jej do twarzy
jest jednak uśmiechnięta
to wielka przyjazń
z tą osobliwością
grzeczne ma maniery
i wielu z nas ją gości
autor
gorza
Dodano: 2009-06-24 20:01:53
Ten wiersz przeczytano 459 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Pięknie, szczęściem jest mieć prawdziwą Przyjaciółkę.
To tak jak i z Miłością,albo Ona jest, albo jej nie
ma. Wiem,że wiele kobiet nie zaznało prawdziwej
miłości,dlatego wszystkim kobieto życzę,aby były tak
kochane jak ja kiedyś. Z serca pozdrawiam :)))
wiersz piękny....wiesz ja o sobie mówię ze z"
samotnością mi do twarzy"i jeszcze uśmiech...wiersz
bardzo mi się podoba nie tylko dlatego ze jakoś
dziwnie bliski mi się wydał...pozdrawiam ciepło
''rodzi się namiętność
jak dotyk atłasu''
można się rozpłynąć:)