Przykazanie rozsądku
Nie wypuszczaj nigdy uczuć
W łąk bezkresnych czułe łany,
Gdzie skuszone słodkim kwieciem
Zgubią się w wolności błogiej,
Głuche na przywoływania…
Bo, gdy łąki przyjdzie jesień –
Czarnej zimy gorzki przedsmak,
Patrzeć będziesz ze łzą w oku,
Jak zmieniają się w posągi,
Osłupiałe nagłym mrokiem…
autor
Nizak
Dodano: 2013-05-18 12:57:26
Ten wiersz przeczytano 819 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
mimo pesymistycznego klimatu wiersza czyta się płynnie
i przyjemnie :)
Pozbyć się uczuć - czasem mnie kusi niemożliwe...
Szacuneczek ;))
Witam. Ładnie o miłości. Pozdrawiam
Dziękuję za komentarze i wskazówki ;) Pozdrawiam :)
czytam i jestem pod wrażeniem...
nie wiele słów - mocny dobry przekaz...
pozdrawiam:-)))))
Podoba mi się ten przekaz:)))
W czwartym wersie lepiej zabrzmi
"zgubią się w wolności błogiej",
ale to tylko moja sugestia.
Pozdrawiam Autora.
przekaz i forma :)
Łatwo się pokusić,gorzej za nią płacić:)Dobry
przekaz.Pozdrawiam:)