Przykro mi
Przykro mi,
Lecz tak widocznie musiało być...
I teraz ja muszę, ty musisz z tym żyć.
I nic już nie będzie tak, jak kiedyś,
nie możemy raz jeszcze tego przeżyć,
Pozostaje tylko czas w zegarze mierzyć.
I ty już nie będziesz mi, ja tobie
wierzyć.
Wiem, że to moja wina,
wszystko mi o tym przypomina.
Niszczę fotografie,
lecz przeszłości nie zniszczę
I niczego, co pragnęłam,
żadnych marzeń nie ziszczę.
Mam już tylko pustkę,
Mam już tylko ciszę…
Wiem, że źle zrobiłam,
piękną chwilę zniszczyłam,
ostatnią nadzieję zdeptałam,
a później…
A później już tylko płakałam.
Do tej pory w myślach płaczę
bo wiem , że sobie nigdy nie wybaczę...
"Czas leczy rany..." :)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.