Przyodziana smutkiem
(mój pierwszy sonet)
Byłeś największym mego losu darem
Uśmiechem wiosny słońcem o poranku
Wsparciem otuchą wszystkim ponad miarę
Dawałeś szczęście radość bez ustanku
Od twej miłości się uzależniałam
Dumna i silna niczym niestrudzona
Ciężkiego życia wcale się nie bałam
Razem przeszkody mogliśmy pokonać
Wyblakły wszystkie kolory bez ciebie
Szarość i pustka serce wypełniają
Ostygłam z żalu przyodziana smutkiem
Co dalej robić kompletnie już nie wiem
Łzawe wspomnienia obraz zacierają
Szkoda że szczęście było takie krótkie
Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
Komentarze (69)
JoViSkA- życie się toczy dalej i może znów podąża do
Ciebie tak wielkie uczucie. Ja Ci w każdym razie tego
z serca życzę. A przy okazji pozdrawiam milutko :)
Udany, tęskniący, a zarazem otulony wspomnieniem o
miłości.
Pozdrawiam, uśmiechniętego dzionka Ulka :-)
Robercik lubię dekorować wnętrza :)) taka
jestem...dziękuję i pozdrawiam :))
Podziwiam Twoje ilustracje pod wierszami przy
następnym tomiku poezji nie będziesz musiała
zapożyczać z Internetu
Walduś...takie życie...i trzeba żyć dalej....:)
dziękuję i pozdrawiam cieplutko :))
W tym sonecie emanuje piękno miłości ...dumna i silna
... lecz cześć życia już tylko w pamięci pozostaje
bo szczęście okazało się zbyt krótkie ...a żyć trzeba
dalej ...
Aniu :)) Zosiaczku Dziękuję dziewczyny...ślę
serdeczności :))
Bardzo ładnie :)
sonet pierwsza klasa!
Iris& Dziękuję :) i wzajemnie miłego dzionka :)
Mily moja miła dziękuję ślicznie i już poprawiłam :))
Pozdrawiam cieplutko :)
Jak na pierwszy to super!
Zamiast /przyodziałam/ czytam /przyodziana/
Pozdrawiam :)
Ulotna chwila która została tylko wspomnieniem...
Miłego dnia:)
Kazimierzu Dziękuję :)) dobrze, że szczęście w ogóle
było...:) Pozdrawiam i ślę serdeczności :)
Dziękuję Krysteczku najpiękniej...cieszę się, że Ci
się spodobał sonet :) Pozdrawiam cieplutko i życzę
pięknego radosnego dnia :)
Refleksyjna bardzo melancholia,
" szkoda że szczęście było takie krótkie", pozdrawiam
ciepło, miłego dnia.