Przypowieść o ziarnkach

Los zawiły miota ziarnkami,
rozrzuca je bez zastanowienia…
Jedno spadnie na łąkę,
drugie pod drzewa cieniem,
a inne znów wpadnie do wody.
Jedno ziarnko wyrośnie od razu,
drugie trochę później,
a inne popłynie z nurtem wody by wreszcie
osiąść na brzegu i zapuścić korzenie.

Nie ważne jest to, gdzie ziarnko
wykiełkuje i po jakim czasie dojrzeje
Tylko to ile będzie miało w sobie zieleni -
chlorofilu, eliksiru życia w ich żyłach płynącego.

Insp: Film pt: „Miejsce na ziemi”

autor

dawidny

Napisany: 2004-07-07 Dodano: 2016-06-21 20:39:57

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie