Psalm 152
Panie, Boże, który jesteś!
Ty stworzyłeś cały świat.
Tyś uczynił także mnie,
Powołałeś mnie do życia.
Byłeś, Panie, przy poczęciu moim,
W narodzinach i dzieciństwie.
Znasz mnie lepiej niż ja siebie,
Znasz me serce,
Wiesz co we mnie.
Boże, widzisz mą tęsknotę,
Me pragnienie Ciebie.
Ty dostrzegasz ciężar mój,
To co jest udręka moją.
Słyszysz jak do Ciebie wołam,
Uzdrowienia oczekuję ...
Kiedy spłynie na mnie łaska?
Kiedy dotkniesz duszy, ciała?
Tak Cię, Boże, porzebuję
Jak spragniony łyka wody.
Przyjdź, bo któż mi pozostanie,
Przyjdź napełnij Twym pokojem!
autor
kintek
Dodano: 2007-08-14 00:09:35
Ten wiersz przeczytano 677 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Komentarz podobnu jak zostawiłem Cymbałowi Brzmiącemu.
Wybrałeś zajęty numer. Psalmy 150-155, choć przez
rzymski Kościół uznane za apokryfy istnieją w wielu
Bibliach - dawniej były nazywane "syryjskimi" ostatnio
mówi się o "kumarańskich". Prawdziwy Psalm 152 to
psalm Dawida walczącego ze lwem i wilkiem atakującym
jego trzody.
Szukamy Boga a On... jest bliżej niż czubek własnego
nosa - jest w nas, jest naszą najgłębszą istotą. My
jesteśmy "kropelką" Boga. Jakżeby mógł nas nie
słyszeć?...
Przyjdź! :)
Chyba nigdy nikt nie pojął i zrozumiał. Szukać
Boga to jak bluźnić Bóg jest w naszym sercu.